ماشین کاری ( به انگلیسی: Machining ) فرایند ساخت و تولید قطعات به روش حذف مواد ناخواسته به شکل براده ( Chip ) می باشد. [ ۱]
مقدار قشری که از قطعه اولیه برداشته می شود تا قطعه صیقلی و نهایی ایجاد گردد، اصطلاحاً تراش خور نامیده می شود. در ماشین کاری قطعات بر حسب نوع کار از ماشینهای تراش، فرز، مته صفحه تراش، کله زنی، سنگ زنی، تیزکاری و سوراخ کن استفاده می شود که معمولاً این قطعات خود محصول فرآیندهای ریخته گری، آهنگری، نورد و غیره می باشند.
ماشینکاری تخلیه الکتریکی فرایند نسبتاً جدیدی است که به میزان وسیعی بکار گرفته می شود. این روش برای ماشین کاری اشکال پیچیده و بریدن مقاطع نازک از نیمه رساناها و آلیاژهای وسایل فضایی بکار می روند.
امروزه به دلیل فراگیر شدن پرینترهای سه بعدی دو اصطلاح نیز فراگیر شده است: فرایندهایی که توسط تعریف ماشینکاری از یک قطعه خام مواد ناخواسته را جدا می کنند فرایندهای تولید کاهشی ( subtractive manufacturing ) و فرایندهای تولید توسط پرینترهای سه بعدی فرایندهای تولید افزودنی ( additive manufacturing ) نامیده می شوند.
معنای دقیق اصطلاح ماشین کاری با پیشرفت فناوری در طی یک قرن و نیم گذشته تکامل یافته است. در قرن ۱۸ ام، کلمه "ماشینکار" به معنای شخصی بود که ماشین ها را می ساخت یا تعمیر می کرد. کار این فرد بیشتر با دست و با استفاده از فرآیندی مانند حک کردن روی چوب و فورج و پر کردن دستی فلز انجام می گشت. در آن زمان، آسیاب سازها و سازندگان انواع جدیدی از موتورها ( کم و بیش ماشین هایی از هر نوع ) مانند جیمز وات یا جان ویلکینسون متناسب با این تعریف بودند. ابزار ماشینکاری و فعل ماشینکاری به معنای امروزی، هنوز وجود نداشت.
در حدود اواسط قرن نوزدهم، کلمات ثانویه ای به عنوان مفاهیمی که آنها توصیف کردند، ب گستردگی پیدا کردند؛ بنابراین، در طول عصر ماشین، ماشینکاری به فرآیندهای ماشینکاری «سنتی» مانند تراشکاری، بورینگ، سوراخ کاری، فرز، برشکاری، شکل دهی و … اشاره شده است. [ ۲]
در این فرآیندهای ماشینکاری «سنتی» یا «معمولی» از ابزارهای ماشینکاری مانند ماشین های تراشکاری، فرزها، ماشین های مته و غیره استفاده می شود و برای جدا کردن مواد، برای دستیابی به هندسه مورد نظر، از ابزارهای تیز برشی استفاده می شود.
از زمان ظهور فن آوری های جدید در دوره پس از جنگ جهانی دوم، مانند ماشینکاری تخلیه الکتریکی، ماشینکاری الکتروشیمیایی، ماشینکاری پرتو الکترونی، ماشینکاری فتوشیمیایی و ماشینکاری التراسونیک، دگرگونی ویژه ای در تولید رخ داد. امروزه اصطلاح «ماشینکاری» بدون ویژگی خاص معمولاً حاکی از فرآیندهای ماشینکاری سنتی است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمقدار قشری که از قطعه اولیه برداشته می شود تا قطعه صیقلی و نهایی ایجاد گردد، اصطلاحاً تراش خور نامیده می شود. در ماشین کاری قطعات بر حسب نوع کار از ماشینهای تراش، فرز، مته صفحه تراش، کله زنی، سنگ زنی، تیزکاری و سوراخ کن استفاده می شود که معمولاً این قطعات خود محصول فرآیندهای ریخته گری، آهنگری، نورد و غیره می باشند.
ماشینکاری تخلیه الکتریکی فرایند نسبتاً جدیدی است که به میزان وسیعی بکار گرفته می شود. این روش برای ماشین کاری اشکال پیچیده و بریدن مقاطع نازک از نیمه رساناها و آلیاژهای وسایل فضایی بکار می روند.
امروزه به دلیل فراگیر شدن پرینترهای سه بعدی دو اصطلاح نیز فراگیر شده است: فرایندهایی که توسط تعریف ماشینکاری از یک قطعه خام مواد ناخواسته را جدا می کنند فرایندهای تولید کاهشی ( subtractive manufacturing ) و فرایندهای تولید توسط پرینترهای سه بعدی فرایندهای تولید افزودنی ( additive manufacturing ) نامیده می شوند.
معنای دقیق اصطلاح ماشین کاری با پیشرفت فناوری در طی یک قرن و نیم گذشته تکامل یافته است. در قرن ۱۸ ام، کلمه "ماشینکار" به معنای شخصی بود که ماشین ها را می ساخت یا تعمیر می کرد. کار این فرد بیشتر با دست و با استفاده از فرآیندی مانند حک کردن روی چوب و فورج و پر کردن دستی فلز انجام می گشت. در آن زمان، آسیاب سازها و سازندگان انواع جدیدی از موتورها ( کم و بیش ماشین هایی از هر نوع ) مانند جیمز وات یا جان ویلکینسون متناسب با این تعریف بودند. ابزار ماشینکاری و فعل ماشینکاری به معنای امروزی، هنوز وجود نداشت.
در حدود اواسط قرن نوزدهم، کلمات ثانویه ای به عنوان مفاهیمی که آنها توصیف کردند، ب گستردگی پیدا کردند؛ بنابراین، در طول عصر ماشین، ماشینکاری به فرآیندهای ماشینکاری «سنتی» مانند تراشکاری، بورینگ، سوراخ کاری، فرز، برشکاری، شکل دهی و … اشاره شده است. [ ۲]
در این فرآیندهای ماشینکاری «سنتی» یا «معمولی» از ابزارهای ماشینکاری مانند ماشین های تراشکاری، فرزها، ماشین های مته و غیره استفاده می شود و برای جدا کردن مواد، برای دستیابی به هندسه مورد نظر، از ابزارهای تیز برشی استفاده می شود.
از زمان ظهور فن آوری های جدید در دوره پس از جنگ جهانی دوم، مانند ماشینکاری تخلیه الکتریکی، ماشینکاری الکتروشیمیایی، ماشینکاری پرتو الکترونی، ماشینکاری فتوشیمیایی و ماشینکاری التراسونیک، دگرگونی ویژه ای در تولید رخ داد. امروزه اصطلاح «ماشینکاری» بدون ویژگی خاص معمولاً حاکی از فرآیندهای ماشینکاری سنتی است.
wiki: ماشین کاری