مستنجد

[ویکی اهل البیت] با درگذشت مقتضی (مقتفی)، پسرش ابوالمظفر یوسف بن محمد ملقب به المستنجد بالله به خلافت رسید. با خلافت او، برادرش با دسیسه گروهی از کنیزان درباری طرح ترور او را زمینه سازی کردند؛ اما پیش از آن که این عمل انجام گیرد، اقدام آنان کشف و مستنجد برادر خود را به همراه گروهی از درباریان توطئه گر به دجله انداخت و به این ترتیب کار خلافت را بدست گرفت.
مستنجد، اِبْن ِ بَلَدی ، شرف الدین ابوجعفر احمد بن محمد بن سعید بن ابراهیم تمیمی را در 563ق به وزارت خود برگزید. مدت خلافت مستنجد یازده سال و یک ماه بود.

مستنجد ( نام کامل وی:أبو المظفر المستنجد بالله یوسف بن محمد المقتفی ) خلیفه عباسی در بغداد از سال ۱۱۶۰ تا ۱۱۷۰ میلادی بود. وی در سال ۱۱۲۴ در بغداد زاده شده بود؛ پدرش خلیفه پیشین ابوعبدالله محمد مقتفی بود. در زمان او، خلافت فاطمی که در آن زمان ۲۶۰ سال از عمر آن می گذشت، به سوی انحطاط و فروپاشی نزدیک می شد. مستنجد را به دادگری، سختگیری بر بدکاران و هوشمندی وصف کرده اند. مستجد در سال ۱۱۷۰ میلادی درگذشت؛ پس از وی مستضی به خلافت رسید. عایشه دختر او بود که تا ۶۴۰ق عمر کرد. به فرمان مستنجد همه کتابهای ابن سینا و رسائل اخوان الصفا را در بغداد سوزاندند. ( تاریخ تمدن، عصر ایمان، صفحه ۴۲۸ )