بر پایه تعریف سازمان ملل متحد منطقه بدون جنگ افزار هسته ای قرارداد بین چند کشور است که بر پایه یک پیمان یا معاهده آزاد، هرگونه استفاده، توسعه، یا برپایی جنگ افزار هسته ای را در یک مکان مشخص منع می کند. [ ۴] سازوکارهای بازرسی و کنترل این پیمان ها توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته می شوند. منطقه های بدون جنگ افزار هسته ای ( که کشورهای دارنده جنگ افزار هسته ای نیز عضو آن هستند ) با پیمان منع گسترش جنگ افزارهای هسته ای آرمان مشترکی دارند اما از آن جدا هستند. اصطلاح دیگر «منطقه آزاد هسته ای» بیشتر به معنی منطقه ای است که هم جنگ افزار هسته ای و هم انرژی هسته ای را منع می کند. حتی گاهی دفع پسماند هسته ای و پیش رانش هسته ای را نیز منع می کند. اما منطقه آزاد هسته ای معمولاً از سوی سازمان ملل متحد به عنوان پیمان بین المللی شناخته نمی شود.
منطقه بدون جنگ افزار هسته ای، کشورها یا ناحیه های کوچکی را که مانند اتریش برپایه قانون خود، غیرقانونی می دانند در بر نمی گیرد. همانند آن پیمان ۴+۲ ( با نام های دیگر پیمان اتحاد دو آلمان یا پیمان نهایی حل مسئله آلمان ) استفاده از جنگ افزار هسته ای را پس از اتحاد آلمان در آن کشورِ تازه، بازداشت. اما این پیمان، توافقی میان شش کشور بود و سازوکارهای منطقه بدون جنگ افزار هسته ای در آن گنجانده نشده بود.
امروزه پنج منطقه بدون جنگ افزار هسته ای قاره ای یا زیرقاره ای برای گروهی از کشورها ( به همراه مرز آبی و مرز هوایی این کشورها ) ، و سه کشور اداره کننده جنوبگان، بستر دریا، و فضای بیرونی وجود دارند که بخشی از هیچ کشوری نیستند. جنوبگان، بستر دریا، و فضای بیرونی، بر مرزهای همه کشورها به غیر از یکی، اولویت دارند. بسیاری از اقیانوس های زمین بالاتر از بستر دریا تحت پوشش پیمان ها منطقه بدون جنگ افزار هسته ای نیستند؛ زیرا آزادی دریاها از اعمال هرگونه محدودیت بر آب های بین المللی پیشگیری می کند. سازمان ملل همچنین کشور مغولستان را نیز به عنوان منطقه بدون جنگ افزار هسته ای به رسمیت شناخت.
منطقه بدون جنگ افزار هسته ای در جایی که آزادی دریاها وجود دارد آب های بین المللی را پوشش نمی دهد. همچنین به خاطر حرکت موشک های هسته ای در فضا نیز فضای بیرونی بخشی از منطقه بدون جنگ افزار هسته ای نیست ( که بر خلاف برپایی موشک هسته ای در فضای بیرونی است ) .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمنطقه بدون جنگ افزار هسته ای، کشورها یا ناحیه های کوچکی را که مانند اتریش برپایه قانون خود، غیرقانونی می دانند در بر نمی گیرد. همانند آن پیمان ۴+۲ ( با نام های دیگر پیمان اتحاد دو آلمان یا پیمان نهایی حل مسئله آلمان ) استفاده از جنگ افزار هسته ای را پس از اتحاد آلمان در آن کشورِ تازه، بازداشت. اما این پیمان، توافقی میان شش کشور بود و سازوکارهای منطقه بدون جنگ افزار هسته ای در آن گنجانده نشده بود.
امروزه پنج منطقه بدون جنگ افزار هسته ای قاره ای یا زیرقاره ای برای گروهی از کشورها ( به همراه مرز آبی و مرز هوایی این کشورها ) ، و سه کشور اداره کننده جنوبگان، بستر دریا، و فضای بیرونی وجود دارند که بخشی از هیچ کشوری نیستند. جنوبگان، بستر دریا، و فضای بیرونی، بر مرزهای همه کشورها به غیر از یکی، اولویت دارند. بسیاری از اقیانوس های زمین بالاتر از بستر دریا تحت پوشش پیمان ها منطقه بدون جنگ افزار هسته ای نیستند؛ زیرا آزادی دریاها از اعمال هرگونه محدودیت بر آب های بین المللی پیشگیری می کند. سازمان ملل همچنین کشور مغولستان را نیز به عنوان منطقه بدون جنگ افزار هسته ای به رسمیت شناخت.
منطقه بدون جنگ افزار هسته ای در جایی که آزادی دریاها وجود دارد آب های بین المللی را پوشش نمی دهد. همچنین به خاطر حرکت موشک های هسته ای در فضا نیز فضای بیرونی بخشی از منطقه بدون جنگ افزار هسته ای نیست ( که بر خلاف برپایی موشک هسته ای در فضای بیرونی است ) .
