پرندگان شکاری ( به انگلیسی: Birds of prey یا Raptors ) گونه هایی از پرندگان هستند که به
شکار و تغذیه از
مهره داران می پردازند. بسیاری از پرندگان شکاری مانند کرکس ها، رخ
کرکس ها و عقاب های ماهیگیر، علاوه بر شکار جانوران از
مردار آن ها نیز تغذیه می کنند. [ ۱] پرندگان شکاری دارای
حس بینایی بسیار قوی هستند و از آن برای پیدا کردن شکار خود در هنگام
پرواز و در فواصل دور، بهره می گیرند. این پرندگان همچنین دارای پاهای قوی مجهز به
پنجه برای گرفتن و کشتن شکار خود و
فرانوک خمیده و قوی هستند تا بتوانند گوشت را از هم بدرند. از آنجا که آن ها در بالای
هرم غذایی قرار می گیرند، نگرانی های گوناگونی در زمینه حفاظت از بقایشان وجود دارند.
اگرچه بسیاری از پرندگان مانند لک لک ها،
حواصیل ها پنگوئن ها،
دهشت مرغان و
سنگ چشم ها نیز از شکار خود تغذیه می کنند اما اصطلاح پرندگان شکاری در علم
پرنده شناسی فقط برای اشاره به گونه ها و
خانواده های خاصی از پرندگان مانند عقاب ها، جغدها، کرکس ها و
شاهین ها استفاده می شود. [ ۲]
پرندگان شکاری
روزگَرد در حالت کلی به ۶ خانواده از دو
راسته تقسیم می شوند:[ ۳]
• بازان: بازها، عقاب ها، سنقرها، کورکورها،
سارگپه ها و
کرکس های جهان قدیم
• عقابان ماهی گیر:
عقاب ماهی گیر • مرغان دبیر:
مرغ دبیر • شاهینان: شاهین ها،
شاهین های درختی و
کاراکاراها •
کرکس های جهان جدید از جمله
کندورها • کاکل پیشانی سانان[ ۴]
پرندگان شکاری
شب زی نیز
جغدها هستند که به دو خانواده تقسیم شده اند:
• جغدان راستین: جغدهای معمولی
• جغدان انبار: جغدهای انبار و خلیج
اگرچه این
تیره های پرندگان در حالت کلی ارتباط نزدیکی با هم ندارند و در مناطق گوناگونی از جهان پدید آمده اند، روش های شکار و نقش
بوم شناسانه نزدیک آن ها در کنار همانندی های ریخت شناسانه شان، توسط مفهوم
فرگشت همگرا توجیه می شوند.
