گایوس ماریوس ( انگلیسی: Gaius Marius؛ زاده ۱۵۷ پیش از میلاد درگذشته ۱۳ ژانویه ۸۶ پیش از میلاد ) یک ژنرال و سیاستمدار جمهوری روم بود. وی فاتح جنگ های کیمبری∗ و یوگورتی∗ بود؛ منصب کنسولی را هفت مرتبه تصاحب کرد که بی سابقه بود. وی همچنین به خاطر اصلاحات ماریان∗ در ارتش روم شناخته شده است. وی در مرکز تلاش ها برای تغییر جهت بنیادین از رویکرد «دهقان سرباز»∗ [ ۱] اواسط جمهوری به رویکرد «سرباز حرفه ای»∗ اواخر جمهوری داشت؛ همچنین پیلوم∗ را بهبود داد، و تغییراتی وسیع در ساختار لجستیک ارتش روم ایجاد کرد. [ ۲]
به سبب پیروزی هایش در جنگ های کیمبری عنوان «سومین مؤسس روم» را کسب کرد. [ ۳] زندگی و حرفه اش نقشی اساسی در گذار روم از جمهوری به امپراتوری داشت؛ چرا که با گسست از نمونه های سابق، که با طبقه آریستوکرات جمهوری روم همکاری داشتند، نظام سربازانی ایجاد کرد که نه به جمهوری بلکه به فرماندهان خود وفادار بودند. وی به جناح پوپولارس در مقابل اپتیمات های لوکیوس کورنلیوس سولا کمک کرد. وی در جریان هفتمین دورهٔ کنسولی اش در سال ۸۶ق. م به مرگ طبیعی مُرد.
در سال های پیش از ماریوس، جنبش فزایندهٔ محبوبی برای تقسیم اراضیِ ثروتمندان میان فقیرها وجود داشت. اصلاحات مزروعی برادران گراکی برپایه خدمت وظیفه عمومی رومی بنا نهاده شده بود؛ که کسانی از طبقهٔ پنجم اقتصادی جامعه که جواز دارایی∗ شان کمتر از حداقلِ تعیین شده می بود را از خدمت معاف می کرد. یکی از بحث های اساسی این اصلاحات مزروعی همانا بازسازی نیروی انسانی لژیون ها بود.
با وجودی که گراکی ها تلاش نمودند رضایت خُرده زمینداران∗ را جلب کنند قانون ارضی آنان تنها به میزان کمی توانست کمبود رو به تزاید نیروی انسانی را ــ که مجال بروز به قانون مذکور داده بود ــ جبران کند. ظاهراً حداقل دارایی لازم برای جواز خدمت نظامی طبقات پنجم اقتصادی جامعه ( حداقل مقداری که یک شخص را مشمول خدمت نظام وظیفه می کرد ) از ۱۱٬۰۰۰ به ۳٬۰۰۰ سسترتیوس∗ کاهش یافت؛ و کنسولها عملاً در ۱۰۹ قبل از میلاد ( ق. م ) مجبور شدند محدودیت های تحمیل شده از سوی گایوس گراکوس بر خدمت وظیفه را تعلیق کنند. [ نیازمند منبع] در ۱۰۷ ق. م به خاطر جنگ بر ضد ژوگورتا به ماریوس اختیار داده شد که شرط جواز خدمت را نادیده بگیرد[ ۴] و باز هم، با تهدید کیمبری ها به وی آزادی عمل دیگری نیز دادند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه سبب پیروزی هایش در جنگ های کیمبری عنوان «سومین مؤسس روم» را کسب کرد. [ ۳] زندگی و حرفه اش نقشی اساسی در گذار روم از جمهوری به امپراتوری داشت؛ چرا که با گسست از نمونه های سابق، که با طبقه آریستوکرات جمهوری روم همکاری داشتند، نظام سربازانی ایجاد کرد که نه به جمهوری بلکه به فرماندهان خود وفادار بودند. وی به جناح پوپولارس در مقابل اپتیمات های لوکیوس کورنلیوس سولا کمک کرد. وی در جریان هفتمین دورهٔ کنسولی اش در سال ۸۶ق. م به مرگ طبیعی مُرد.
در سال های پیش از ماریوس، جنبش فزایندهٔ محبوبی برای تقسیم اراضیِ ثروتمندان میان فقیرها وجود داشت. اصلاحات مزروعی برادران گراکی برپایه خدمت وظیفه عمومی رومی بنا نهاده شده بود؛ که کسانی از طبقهٔ پنجم اقتصادی جامعه که جواز دارایی∗ شان کمتر از حداقلِ تعیین شده می بود را از خدمت معاف می کرد. یکی از بحث های اساسی این اصلاحات مزروعی همانا بازسازی نیروی انسانی لژیون ها بود.
با وجودی که گراکی ها تلاش نمودند رضایت خُرده زمینداران∗ را جلب کنند قانون ارضی آنان تنها به میزان کمی توانست کمبود رو به تزاید نیروی انسانی را ــ که مجال بروز به قانون مذکور داده بود ــ جبران کند. ظاهراً حداقل دارایی لازم برای جواز خدمت نظامی طبقات پنجم اقتصادی جامعه ( حداقل مقداری که یک شخص را مشمول خدمت نظام وظیفه می کرد ) از ۱۱٬۰۰۰ به ۳٬۰۰۰ سسترتیوس∗ کاهش یافت؛ و کنسولها عملاً در ۱۰۹ قبل از میلاد ( ق. م ) مجبور شدند محدودیت های تحمیل شده از سوی گایوس گراکوس بر خدمت وظیفه را تعلیق کنند. [ نیازمند منبع] در ۱۰۷ ق. م به خاطر جنگ بر ضد ژوگورتا به ماریوس اختیار داده شد که شرط جواز خدمت را نادیده بگیرد[ ۴] و باز هم، با تهدید کیمبری ها به وی آزادی عمل دیگری نیز دادند. [ ۵]
wiki: گایوس ماریوس