ازار رساندن در سیره نبوی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آزار رساندن در سیره نبوی. از بارزترین نشانه های پیروی از رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) رعایت حقوق دیگران و اجتناب از آزار رساندن به مردم است. اهمیت این ویژگی در سیره ی نبوی (صلی الله علیه و آله وسلّم) تا بدانجاست که بدون آن نمی توان شخص را مسلمان نامید. ایشان (صلی الله علیه و آله وسلّم) مسلمان را کسی معرفی کردند که مردم از دست و زبان او در امان باشند.
از نظر نبی خاتم (صلی الله علیه و آله وسلّم) آزار مردم در هر شکلش اعم از ترساندن مؤمن، نگاه آزار دهنده،
ورام بن ابی فراس، مجموعه ورام، ج۱، ص۹۸.
عده ای نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) بودند که مردی برخاست و رفت؛ اما کفشش را فراموش کرد ببرد یکی از صحابه کفش را برداشته مخفی کرد. مرد برگشت و سراغ کفشش را از صحابه گرفت مرد صحابی گفت: من آن را برداشته ام. پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) فرمود: «ترساندن مؤمن چه معنا دارد» مرد صحابی گفت «قسم به آن که تو را به حق برانگیخت من فقط از باب شوخی آن را برداشتم» حضرت (صلی الله علیه و آله وسلّم) فرمود: «با ترساندن مؤمن شوخی چه معنا دارد.»
ابن اثیر، عزّ الدین، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، ج۵، ص۷۳.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) مردم را حتی الامکان به تحمل آزار دیگران فرا خوانده فرمودند: «آزار بزرگتر و کوچکتر و بهتر و بدتر از خودت را تحمل کن که اگر چنین باشی خداوند عزوجل را به گونه ای ملاقات خواهی کرد که برابر فرشتگان بر تو می نازد.»
راوندی، قطب الدین، الدعوات، ص۲۹۵.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس