ابن سوار

لغت نامه دهخدا

ابن سوار. [ اِ ن ُ س ِ ] ( اِخ ) رجوع به ابوعلی بن سوار شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ سِوار، ابوطاهر احمد بن علی بن عبیدالله بغدادی (۴ شعبان ۴۱۲- ۴۹۶ق / ۱۳ مه ۱۰۲۱- ۱۱۰۳م )، مقری ، نحوی و محدث حنفی است.
سوار نام جد اعلایش بوده است . او حدود ۴۰ سال به فراگیری و آموختن حدیث و قرائت پرداخت و ظاهراً در اواخر عمر نابینا شد و در بغداد درگذشت و در کنار قبر معروف کرخی مدفون گردید. تنی چند از افراد خاندان وی از جمله فرزندانش ابوالفوارس هبة الله و ابوالفتوح محمد نیز صاحب نام بوده اند.
مشایخ حدیث و قرائت
ابن سوار قرائت را نزد مشایخی چون ابوالفتح عبدالواحد بن شیطا، علی بن محمد بن فارس خیاط، احمد بن مسرور بن عبدالوهاب ، حسن بن ابوالفضل شرمقانی و حسن بن علی بن عبدالله عطار فراگرفت . ابن سوار علاوه بر قرائت به حدیث نیز پرداخت و از کسانی چون محمد بن محمد بن غیلان ، علی بن محسن تنوخی و محمد ابن عبدالواحد بن رزمه حدیث شنید.
راویان حدیث و قرائت
نیز کسانی چون ابومحمد سبط خیاط، ابوالکرم شهرزوری ، ابوطاهر سلفی و ابوعلی بن سکرة صدفی از او قرائت آموخته اند. از راویان حدیث وی نیز محمد بن ناصر سلاّمی و عبدالوهاب انماطی را می توان نام برد. از دیدگاه جرح و تعدیل ابن سوار را در نقل ثقه و ثبت دانسته اند.
آثار
...
wikifeqh: ابن_سوار

پیشنهاد کاربران

بپرس