[ویکی شیعه] ابوالحسین احمد بن منیر طرابلسی ، مشهور به اِبْن ِ مُنیر ملقب به مهذب الدین و عین الزمان (۴۷۳- ۵۴۸ق /۱۰۸۰-۱۱۵۳م ) ، شاعر هجوسرای شیعی بود. وی در آغاز آهنگ هجوسرایی نداشت ، اما از هنگام ورود به دمشق، از آنجا که مذهب شیعه داشت ، مورد کینه بدخواهان قرار گرفت . به وی تهمت بی احترامی به صحابه نیز زده اند، اما در دیوان او شعری که چنین معنایی از آن برآید، دیده نمی شود. وی فرمانروایان سنی را به عنوان مسلمانانی که در برابر صلیبیان پایداری می کرده اند، بسیار ستوده است .
وی در طرابلس شام به دنیا آمد. پدرش که به رفوگری اشتغال داشت ، چندان به خاندان اهل بیت (ع) عشق می ورزید که اشعار عونی شاعر شیعی را در ستایش خاندان پیامبر (ص) در بازارهای طرابلس به صدایی خوش می خواند. احتمالاً ابن منیر چندی شغل پدر را پیشه خود ساخته بود، چه گاه وی را شاعرِ «رفّاء» (رفوگر) نامیده اند. با این حال وی به تحصیل پرداخت و سپس شاعری پیشه کرد.
از استادان وی آگاهی نداریم ، اما احتمالاً نزد استادان دارالعلم طرابلس، از جمله ابو عبدالله طلیللی، دانش آموخت . گویند هم آنان بودند که وی را به رفض و غلو در تشیع رهنمون شدند، اما بی شک جامعه شیعی مذهب طرابلس آن روزگار در این امر تأثیر فراوان داشته است . وی لغت و ادب را نیک فراگرفت ، قرآن کریم و جمهره ابن درید را از بر کرد و چندان دانش آموخت تا به استادی رسید و حلقه درسی پیرامون او تشکیل گردید.
وی در طرابلس شام به دنیا آمد. پدرش که به رفوگری اشتغال داشت ، چندان به خاندان اهل بیت (ع) عشق می ورزید که اشعار عونی شاعر شیعی را در ستایش خاندان پیامبر (ص) در بازارهای طرابلس به صدایی خوش می خواند. احتمالاً ابن منیر چندی شغل پدر را پیشه خود ساخته بود، چه گاه وی را شاعرِ «رفّاء» (رفوگر) نامیده اند. با این حال وی به تحصیل پرداخت و سپس شاعری پیشه کرد.
از استادان وی آگاهی نداریم ، اما احتمالاً نزد استادان دارالعلم طرابلس، از جمله ابو عبدالله طلیللی، دانش آموخت . گویند هم آنان بودند که وی را به رفض و غلو در تشیع رهنمون شدند، اما بی شک جامعه شیعی مذهب طرابلس آن روزگار در این امر تأثیر فراوان داشته است . وی لغت و ادب را نیک فراگرفت ، قرآن کریم و جمهره ابن درید را از بر کرد و چندان دانش آموخت تا به استادی رسید و حلقه درسی پیرامون او تشکیل گردید.
wikishia: احمد_بن_منیر_طرابلسی