انواع استخاره

[ویکی فقه] استخاره برای بازشناسی خیر به روشهای مشروعی از طرف دین نیاز دارد، از این رو در روایات به روشهایی برای آن اشاره شده است.
فقیهان امامیه و اهل سنت نماز استخاره را از نمازهای مستحب برشمرده اند. علامه حلّی می گوید: نماز استخاره به اتفاق امامیه و بیشتر اهل سنت مستحب است. این نماز به روشهایی گوناگون در روایات وارد شده است؛ ولی همه روایات، نماز استخاره را دو رکعت همراه با دعاهای مخصوص قبل یا بعد از آن، بیان کرده است. در برخی ازاین روایات خواندن سوره های مخصوص نیز توصیه شده است.
استخاره با دعا
در این روش باید استخاره کننده یکی از دعاهای وارد شده را بخواند. سپس ذکر «اَستَخیرُ الله» را در امور عادی ۷ بار و در امور مهم ۱۰۰ بار بگوید و آنگاه به قلب خود رجوع کند و به هریک از راههایی که قلبش به آن میل کرد عمل کند. گفتنی است که دعاهایی که در روایات وارد شده مضامینی متنوّع دارد. یکی از آن دعاهاچنین است: «یا أبصر الناظرین و یا أسمع السامعین و یا أسرع الحاسبین و یا أرحم الراحمین و یا أحکم الحاکمین صلّ علی محمّد و علی أهل بیته و خرلی فی کذا و کذا». این نوع استخاره که بیشتر روایات درباره آداب آن دستور داده اند فقط دعا و طلب خیر است و در مشروعیت آن تردیدی نیست.
استخاره ذات الرقاع
کیفیت آن چنین است که بر روی سه برگه نوشته می شود: «بسم الله الرحمن الرحیم. خیرة من الله العزیز الحکیم، لفلان بن فلان. اِفْعَل» و بر سه برگه دیگر همان ذکر نوشته شده به جای افعل «لاتفعل» نوشته می شود آنگاه استخاره کننده هر ۶ برگه را زیر سجاده گذارده، دو رکعت نماز می گزارد و بعد از نماز، در سجده ۱۰۰ بار می گوید: «أستخیر الله برحمته خیرةً فی عافیة». سپس آن برگه ها را به هم زده، آنها را یکی یکی تا سه برگه بیرون می آورد. چنانچه هر سه «اِفْعَل» داشت آن را انجام می دهد و چنانچه هرسه «لاتفعل» داشت آن را انجام نمی دهد؛ ولی اگر یکی «اِفْعَل» بود و دیگری «لاتفعل»، تا ۵ برگه بیرون می آورد و بر طبق اکثریت عمل می کند. استخاره ذات الرقاع مورد توجه بسیاری از بزرگان بوده و روایات پرشماری از امامان معصوم (علیهم السلام)، درباره آن وارد شده است. بیشتر فقیهان امامیه مشروعیت آن را پذیرفته اند.
استخاره با قرآن
...