دودمان کارولنژی

دودمان کارولنژی، کارلووینجی یا کارلینگ ها ( به انگلیسی: Carolingian dynasty ) یک خانواده اشرافی فرانک بود که به نام شارلمانی، نوه شارل مارتل و از نوادگان آرنولفینگ - پپنی ها در قرن هفتم میلادی بود. این سلسله قدرت خود را در قرن هشتم تثبیت کرد و در نهایت مناصب شهردار کاخ و دوک و شاهزاده فرانک ها ( به لاتین: dux et princeps Francorum ) را در خاندان خود موروثی کرده و فرمانروای واقعی فرانک ها به عنوان قدرت های واقعی در پشت تاج و تخت مروونژی ها شدند. در سال ۷۵۱ سلسله مروونژی ها که بر فرانک های ژرمن حکومت می کرد با رضایت پاپ و اشراف فرانک سرنگون شد و پپن کهتر پسر مارتل تاج پادشاهی فرانک ها را به دست آورد. دودمان کارولنژی در سال ۸۰۰ با تاج گذاری شارلمانی به عنوان اولین امپراتور رومیان در غرب در بیش از سه قرن به اوج خود رسید. این خاندان با سرعتی بیش از آنچه رشد نمود، واژگون شد. مرگ شارلمانی در سال ۸۱۴، آغاز یک دوره طولانی از تکه تکه شدن امپراتوری کارولنژی و افول بود که در نهایت منجر به تکامل پادشاهی فرانسه و امپراتوری مقدس روم شد. [ ۱]
پس از او فرزندش لوئی یکم با لقب پارسا به جانشینی او رسید، ولی با مرگ لوئی پارسا فرزندانش لوتار یکم، لوئی ژرمن و شارل کچل، بر سر قدرت با یکدیگر به ستیز پرداختند. و پس از سه سال جنگ داخلی سرانجام امپراتوری کارولنژی را طی پیمان وردون به سه قسمت تقسیم کردند، و سه سرزمین فرانک خاوری، فرانک باختری و فرانک میانی را پدید آوردند.
فرانک باختری که تقریباً برابر با فرانسه کنونی است به شارل کچل رسید، تا زمان کاپتی ها در سال ۹۸۷ در دست فرزندان لوئی بود.
بخش میانی، تا سال ۸۷۵ میلادی به لوتار یکم رسید، که هم چنان عنوان امپراتور مقدس روم را داشت و با نام پادشاهی لوتارنژی ادامه داشت.
فرانک خاوری که آلمان کنونی شمرده می شود به لوئی ژرمن رسید و تا سال ۹۱۱ میلادی و تا زمان مرگ لوئی بچه، حکمرانی در دست خاندان کارولنژی بود.
دودمان کارولنژی نام خود را از «کارولوس»، نام لاتینی شده شارل مارتل، در آلمانی بالای باستان، کارل یا کرل، حاکم «دفاکتو» فرانسیا از ۷۱۸ تا زمان مرگش گرفته شده است. [ ۲] معنی آن «انسان آزاد» است. نام "کارولینگی" ( لاتین قرون وسطی "karolingi"، شکل تغییر یافته یک کلمه تأیید نشده آلمانی بالای باستان "karling ( er ) " یا "kerling ( er ) "، به معنای "نوادگان شارل". [ ۳] [ ۴] [ ۵]