سهره طلایی

سهره های ایران به دو دسته طلایی ( کرمانی ) و سرسیاه هستند که آوازهای آنها باهم متفاوت است. آوای سهره کرمانی کمی سریع تر از نوع دیگر می باشد.
سهره کرمانی نوک کشیده تر دارد و رنگ غالب بدن خاکی رنگ است و فر سینه کم است یا ندارد و سر این پرنده فقط گل قرمز دارد و خبری از سیاهی روی سر و سفیدی گونه نیست. سهره سر سیاه رنگ بدن خاکی و سفید داری پرهای فر روی سینه، شاهپر سیاه و رنگ زرد روی بال ها که بین سر سیاه و کرمانی مشابه هست و فقط اندازه و شدت رنگ ان فرق دارد.
زیرگونه ترکی آن niediecki در ترکیه، قبرس، خاور دور، شمال عراق تا کوه های زاگرس و جنوب ایران و همچنین در مصر پراکنده است و زمستان ها به سوی مناطق جنوبی تا صحرای سینا و مصر و شمال جزیره عرب مهاجرت می کند. زیرگونه ایرانی آن loudoni در استان آذربایجان وشمال ایران و جنوب دریای خزر زندگی می کند و در زمستان ها به مناطق میانه عراق وجنوب آن مهاجرت می کند. این پرنده در طبیعت به صورت گروهی زندگی می کند که تعداد افراد این گروه ها گاهی به صد پرنده می رسد. این پرندگان در ماه های مه تا ژوئیه به جستجوی غذا و پناهگاه می باشد. یک تا دوبار در سال تخم می گذارد و لانه خود را در دره ها ویا لابه لای درختان کم ارتفاع و کوچک می گذارد و در هر بار ۴ تا ۵ تخم می گذارد. این پرنده از پرندگان مهاجر به شمار می رود. سهره طلایی در محدوده گسترده ای از اروپای غربی، بریتانیا تا جزایر قناری و شمال آفریقا تا خاورمیانه و از ناحیه شرق تا ژاپن پراکنده است. سهره طلایی یکی از محبوب ترین انواع سهره ها در اروپا به شمار می رود و این امر به علت رنگ آمیزی زیبا و نغمه های خوش این پرنده می باشد.