فلزها در پزشکی با هدف های تشخیصی و درمانی بهره جویی می شوند. ترکیب های معدنی معمولاً در ارگانیسم ها برای زندگی لازم هستند. آن ها به صورت کوفاکتور در بسیاری از آنزیم ها حضور دارند که آن ها را در اصطلاح، متالوپروتئین می گویند. [ ۱] مهم ترین نقش های فلزها در پزشکی در شش دسته بزرگ طبقه بندی می گردند: دارونشانی[ ۲] ؛تشخیص پزشکی[ ۱] ؛شیمی درمانی[ ۳] ؛چیره شدن بر مقاومت دارویی[ ۴] ؛پرتوشیمی پزشکی[ ۵] و داروها[ ۱] [ ۶]
شاید اولین دست نوشتهٔ ثبت شده در استفاده از دارو مربوط به مصری هاست که حدود ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد بر روی کاغذ پاپیروس نگاشته شده است؛ و در آن حدود ۸۰۰ مورد از عوامل دارویی بیان شده است که برخی از آن ها امروزه به عنوان مواد سمی قلمداد می شوند از قبیل گل تاج الملوک، شوکران، تریاک و فلزاتی نظیر مس، سرب و آنتیموان. استفاده از جیوه در پزشکی در یونان باستان به وسیله دایوسکوریدس مورد اشاره قرار گرفته است و پس از وی، پورسینا در ایران برای مقابله با شپش و بهبود زخم از آن استفاده نموده است. البته او اولین کسی است که اثرات سمی جیوه را گزارش کرده است. [ ۷] مشخصاً، کشف ترکیب های معدنی به عنوان دراو مبتنی بر مشاهده اثرات درمانی آن ها بوده است. دو مورد از اولین مواد معدنی شامل استفاده از کلرید جیوه به عنوان عامل ادرارآور و کمپلکس های آهن به عنوان مصنوعات معدنی حدود ۵۰۰ سال پیش کشف شدند. بعدها کمپلکس های طلا نیز به عنوان مواد ضدباکتری علی الخصوص برای درمان بیماری سل در آغاز قرن بیستم مورد استفاده قرار گرفتند. [ ۲]
ترکیب های آلی فلزی واکنش های شیمیایی را از خود نشان می دهند که نه متعلق به فلز و نه متعلق به لیگاند آلی به تنهایی است. این واکنش ها می توانند با تغییر خواص الکترونی و فضایی لیگاندهای بیرونی یا به وسیلهٔ تنوع فلزات و حالت های اکسایش، بستر جدیدی برای داروپردازی ایجاد کنند. [ ۳]
اگرچه ترکیب های آلی فلزی برای سیستم های زیستی به عنوان عوامل سمی شناخته می شوند، با این حال داروهای با بنیان فلزات واسطه روز به روز از اهمیت بیشتری در درمان برخوردار می شوند. [ ۵] افزودن یون های فلزی درون درشت مولکول های زیستی از قبیل پروتئین ها و نوکلئیک اسیدها خود زمینهٔ گسترده ای در تحقیقات به شمار می رود. [ ۱] استفاده از ترکیب های آلی فلزات واسطه در داروسازی بسیار وسیع می باشد. در سال های اخیر از تعداد زیادی دارو به خاطر فعالیت های درمانی آن ها در گسترهٔ عظیمی از بیماری ها رونمایی شده است، اما فقط تعداد انگشت شماری از آن ها وارد چرخه پزشکی شده اند. [ ۳] در طول فرایند استفادهٔ آزمایشی مشخص شده است که تغییرات کوچک ساختاری به نحو قابل توجهی قدرت تغییر در خواص دارویی بسیاری از داروها را دارد. پر واضح است که لیگاندهای آلی فلزی فرصت هایی را ارائه می دهند که با داروهای کمپلکس بنیانِ کوردینه شدهٔ سنتی قابل دسترس نمی باشد. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشاید اولین دست نوشتهٔ ثبت شده در استفاده از دارو مربوط به مصری هاست که حدود ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد بر روی کاغذ پاپیروس نگاشته شده است؛ و در آن حدود ۸۰۰ مورد از عوامل دارویی بیان شده است که برخی از آن ها امروزه به عنوان مواد سمی قلمداد می شوند از قبیل گل تاج الملوک، شوکران، تریاک و فلزاتی نظیر مس، سرب و آنتیموان. استفاده از جیوه در پزشکی در یونان باستان به وسیله دایوسکوریدس مورد اشاره قرار گرفته است و پس از وی، پورسینا در ایران برای مقابله با شپش و بهبود زخم از آن استفاده نموده است. البته او اولین کسی است که اثرات سمی جیوه را گزارش کرده است. [ ۷] مشخصاً، کشف ترکیب های معدنی به عنوان دراو مبتنی بر مشاهده اثرات درمانی آن ها بوده است. دو مورد از اولین مواد معدنی شامل استفاده از کلرید جیوه به عنوان عامل ادرارآور و کمپلکس های آهن به عنوان مصنوعات معدنی حدود ۵۰۰ سال پیش کشف شدند. بعدها کمپلکس های طلا نیز به عنوان مواد ضدباکتری علی الخصوص برای درمان بیماری سل در آغاز قرن بیستم مورد استفاده قرار گرفتند. [ ۲]
ترکیب های آلی فلزی واکنش های شیمیایی را از خود نشان می دهند که نه متعلق به فلز و نه متعلق به لیگاند آلی به تنهایی است. این واکنش ها می توانند با تغییر خواص الکترونی و فضایی لیگاندهای بیرونی یا به وسیلهٔ تنوع فلزات و حالت های اکسایش، بستر جدیدی برای داروپردازی ایجاد کنند. [ ۳]
اگرچه ترکیب های آلی فلزی برای سیستم های زیستی به عنوان عوامل سمی شناخته می شوند، با این حال داروهای با بنیان فلزات واسطه روز به روز از اهمیت بیشتری در درمان برخوردار می شوند. [ ۵] افزودن یون های فلزی درون درشت مولکول های زیستی از قبیل پروتئین ها و نوکلئیک اسیدها خود زمینهٔ گسترده ای در تحقیقات به شمار می رود. [ ۱] استفاده از ترکیب های آلی فلزات واسطه در داروسازی بسیار وسیع می باشد. در سال های اخیر از تعداد زیادی دارو به خاطر فعالیت های درمانی آن ها در گسترهٔ عظیمی از بیماری ها رونمایی شده است، اما فقط تعداد انگشت شماری از آن ها وارد چرخه پزشکی شده اند. [ ۳] در طول فرایند استفادهٔ آزمایشی مشخص شده است که تغییرات کوچک ساختاری به نحو قابل توجهی قدرت تغییر در خواص دارویی بسیاری از داروها را دارد. پر واضح است که لیگاندهای آلی فلزی فرصت هایی را ارائه می دهند که با داروهای کمپلکس بنیانِ کوردینه شدهٔ سنتی قابل دسترس نمی باشد. [ ۷]
wiki: فلزها در پزشکی