معماری بیونیک ( به انگلیسی: Bionic architecture ) جنبشی در طراحی و ساخت ساختمانهای بروزگرا است که طرح و خطوط آن از شکل های طبیعی ( مثلاً بیولوژیکی ) اقتباس شده است. در واقع معماری بیونیک، رویکردی است که برای خلاقیت و نوآوری در طراحی های معماری از طبیعت الهام می گیرد و مسائل فنی معماری را از طریق الگوگیری از طبیعت حل می کند. [ ۱]
این جنبش در اوایل قرن ۲۱ میلادی شروع به بلوغ کرد، و بنابراین در طراحی های اولیه، پژوهش ها بر عمل گراپذیری تأکید داشت. یکی از وظیفه هایی که توسط پیشگامان اولیه این جنبش بنا نهاده شد، توسعه توجیه های زیبایی شناسانه و اقتصادی بر رویکرد خود به معماری بود.
روح بخشیدن به ساختمان یکی از تمایلات معماری بیونیک است که طراحان این رشته با توجه به قدرت سازه برای تنفس ( زنده نمایی ) ، به کمک خطوط مستقیم یا منحنی خالص و القاء آهستهٔ تمامیت سازه به آن دست پیدا می کنند و مهم ترین چیز برای معماری بیونیک آن است که ساختمان بتواند زنده بودن خود را القاء کند.
جان راسکین، شاعر، فیلسوف، منتقد هنری و نویسندهٔ انگلیسی و نویسندهٔ کتاب معروف «هفت مشعل معماری»، در این باره گفته است:
• «هیچ گاه از هیچ چیز تقلید مکن، مگر فرم های طبیعی». [ ۲]
پس از جنگ جهانی دوم و آغاز دههٔ شصت قرن بیستم، تبادل علمی بین گرایش های علوم طبیعی و فنی رونق گرفت.
در جریان همایشی در اوهایو، که نیروی هوایی آمریکا در سال ۱۹۶۰ برگزار کرد، برای اولین بار واژه ایی به نام «بیونیک» از ترکیب دو لغت «بیولوژی» و «تکنیک»، به معنای زیستار شناختی یا به کارگیری اندام های ساختگی طبیعت که می توانیم به فارسی «زیست فنی» ترجمه کنیم، توسط دانشمند آمریکایی بیان شد. او بیونیک را علم سیستم هایی که شالوده و پایهٔ تمامی سیستم های زنده اند، می داند. این واژه در برگیرندهٔ کار همه متخصصانی است که تلاش دارند برای حل مشکلات فنی خود از دانسته های طبیعت الهام بگیرند.
در ابتدا بیونیک به بررسی ماشین هایی که براساس سیستم های زنده طراحی و ساخته شده بودند می پرداخت و هم اکنون بیونیک از هر جهت هنر به کارگیری دانش سیستم های زنده در حل مسائل فنی است.
در بیونیک، تحقیق فقط به یک رشتهٔ خاص علمی محدود نمی شود، اگر چه خود بیونیک هنوز به عنوان یک علم نوپاست، امّا فعالیت بیونیک دانان را می توان در حوزهٔ «علوم کاربردی» مطرح کرد که همچون رابطی پدیده های گوناگون را با الگوهای زنده مقایسه می کنند، به عبارتی دیگر برای هر پدیده، الگوی زنده ای می یابند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین جنبش در اوایل قرن ۲۱ میلادی شروع به بلوغ کرد، و بنابراین در طراحی های اولیه، پژوهش ها بر عمل گراپذیری تأکید داشت. یکی از وظیفه هایی که توسط پیشگامان اولیه این جنبش بنا نهاده شد، توسعه توجیه های زیبایی شناسانه و اقتصادی بر رویکرد خود به معماری بود.
روح بخشیدن به ساختمان یکی از تمایلات معماری بیونیک است که طراحان این رشته با توجه به قدرت سازه برای تنفس ( زنده نمایی ) ، به کمک خطوط مستقیم یا منحنی خالص و القاء آهستهٔ تمامیت سازه به آن دست پیدا می کنند و مهم ترین چیز برای معماری بیونیک آن است که ساختمان بتواند زنده بودن خود را القاء کند.
جان راسکین، شاعر، فیلسوف، منتقد هنری و نویسندهٔ انگلیسی و نویسندهٔ کتاب معروف «هفت مشعل معماری»، در این باره گفته است:
• «هیچ گاه از هیچ چیز تقلید مکن، مگر فرم های طبیعی». [ ۲]
پس از جنگ جهانی دوم و آغاز دههٔ شصت قرن بیستم، تبادل علمی بین گرایش های علوم طبیعی و فنی رونق گرفت.
در جریان همایشی در اوهایو، که نیروی هوایی آمریکا در سال ۱۹۶۰ برگزار کرد، برای اولین بار واژه ایی به نام «بیونیک» از ترکیب دو لغت «بیولوژی» و «تکنیک»، به معنای زیستار شناختی یا به کارگیری اندام های ساختگی طبیعت که می توانیم به فارسی «زیست فنی» ترجمه کنیم، توسط دانشمند آمریکایی بیان شد. او بیونیک را علم سیستم هایی که شالوده و پایهٔ تمامی سیستم های زنده اند، می داند. این واژه در برگیرندهٔ کار همه متخصصانی است که تلاش دارند برای حل مشکلات فنی خود از دانسته های طبیعت الهام بگیرند.
در ابتدا بیونیک به بررسی ماشین هایی که براساس سیستم های زنده طراحی و ساخته شده بودند می پرداخت و هم اکنون بیونیک از هر جهت هنر به کارگیری دانش سیستم های زنده در حل مسائل فنی است.
در بیونیک، تحقیق فقط به یک رشتهٔ خاص علمی محدود نمی شود، اگر چه خود بیونیک هنوز به عنوان یک علم نوپاست، امّا فعالیت بیونیک دانان را می توان در حوزهٔ «علوم کاربردی» مطرح کرد که همچون رابطی پدیده های گوناگون را با الگوهای زنده مقایسه می کنند، به عبارتی دیگر برای هر پدیده، الگوی زنده ای می یابند.
wiki: معماری زیست فنی