نبرد گرونوالد

نبرد گرونوالد, اولین نبرد تاننبرگ یا نبرد ژالگیریس, نبردی بود که در تاریخ ۱۵ ژوئیه ۱۴۱۰ در جریان جنگ جنگ لهستان - لیتوانی و شوالیه های تتونیک رخ داد. اتحاد میان پادشاهی لهستان تحت فرمان شاه ولادیسلاو دوم یاگیلون همراه با دوک نشین بزرگ لیتوانی که توسط دوک بزرگ خود، ویتائوتاس رهبری می شد؛ در جریان نبرد توانست پیروزی قاطعانه ای بر شوالیه های تتونیک آلمانی - پروسی تحت فرمان رئیس بزرگشان اولریش فون یونگینگِن بدست آورد. پس از نبرد اکثر فرماندهان و رهبران تتونیک ها یا کشته شده یا به عنوان زندانی، به اسارت گرفته شدند. با وجود شکست در این نبرد و تحمل کاهش اراضی تتونیک ها - که در دژ مالبورک سنگر گرفته بودند - به علت پیمان نامه تورن ( ۱۴۱۱ ) ؛ این درگیری های ارضی تا سال ۱۴۲۲ و تصویب پیمان ملنو ادامه داشت. با این وجود؛ اینکه شوالیه های تتونیک هرگز نتوانستند قدرت سابق خود را بازپس بگیرند و علاوه بر این بار مالی که پرداخت غرامت به لهستان - لیتوانی به بار داشت باعث شده تا تتونیک ها دچار رکود مالی و درگیری های داخلی شوند. این نبرد باعث شد تا توازن قدرت در منطقه اروپا شرقی تغییر کند و مشخص کرد که اتحاد لهستان لیتوانی ( با مشترک المنافع لهستان–لیتوانی اشتباه نشود ) به عنوان قدرت نظامی و سیاسی غالب بر منطقه طلوع کرده.
این نبرد یکی مهم ترین ستیزهای تاریخ اروپا قرون وسطی است و توسط اکثر صاحب نظران به عنوان مهم ترین پیروزی تاریخ لهستان، لیتوانی و بلاروس شناخته می شود. این نبرد منشأ ملی گرایی رمانتیک و غرور ملی ملت های پیروز بوده و به عنوان نمادی مهم برای پیروزی در برابر مهاجمان خارجی استفاده می شده. در دوره قرن بیستم میلادی، نبرد گرونوالد در عملیات های پروپاگاندا دول اتحاد جماهیر شوروی و آلمان نازی استفاده می شده. تنها در دهه های اخیر است که تاریخدانان سعی کرده اند تا نگاهی بی طرفانه و علمی نسبت به این نبرد بیندازند و سعی کنند تا روایاتی را که ملل مختلف از این نبرد ارائه کرده اند - که بسیار متفاوت با هم اند - را با هم تطبیق دهند. [ ۱]