ایات جبر و اختیار

[ویکی فقه] آیات جبر و اختیار. آیات جبر و اختیار ، آیات ناظر به استناد افعال انسانی به خدا یا انسان را می گویند.
" جبر " در لغت به معنای شکسته را بستن، استخوان شکسته را اصلاح کردن، نیکوگردانیدن حال و وادار کردن به کار آمده است. و در اصطلاح علم کلام ، به تحمیل اراده اطلاق می گردد. معنای اصطلاحی جبر ، ناظر بر معنای اخیر (وادار کردن به کار) است؛ و بر نفی فعل از انسان و نسبت دادن آن به خدا اطلاق می شود.اختیار ، از ریشه "خ ی ر"، در لغت به معنی انتخاب و گزینش، انتخاب خیر، یا برگزیدن امری است که در حقیقت یا به حسب گمان خیر به شمار می آید. و در اصطلاح، به معنی انتخاب یک چیز از میان دو یا چند چیز با اراده آزاد انسانی است.
دیدگاه های کیفیت استناد فعل به انسان
در کیفیت استناد فعل به انسان سه دیدگاه هست:۱. دیدگاه شیعه که جبر و اختیار مطلق را نفی کرده و چیزی بین این دو را قائلند؛ "لا جبر ولا تفویض بل امر بین الامرین".۲. جبر مطلق؛ یعنی انسان در همه افعالش مجبور است.۳. اختیار مطلق ( تفویض )؛ یعنی انسان در همه افعالش به طور مطلق - نه در دایره اختیار و اراده الهی -دارای اختیار است.طرفداران هریک از این نظریه ها برای اثبات گفتار خویش به آیاتی از قرآن کریم تمسک کرده اند؛ از این رو آیاتی را که جبریون برای اثبات مدعای خویش به آن ها تمسک جسته اند، "آیات جبر"، و آیاتی که طرفداران نظریه تفویض برای اثبات مدعای خویش به آن ها استدلال کرده اند "آیات اختیار" نامیده اند.
آیات جبر
آیات ۲۵۳ بقره ،
بقره/سوره۲، آیه۲۵۳.
...