[ویکی اهل البیت] کلیدواژه: عام الفیل، عبدالله، آمنه، ولادت پیامبر، حضرت محمد صلی الله علیه و آله، 17 ربیع الاول، حوادث مقارن ولادت پیامبر
حضرت محمد صلی الله علیه و آله آخرین پیامبر الهی در 17 ربیع الاول از پدری به نام "عبدالله بن عبدالمطلب" و مادری به نام "آمنه بنت وهب" دیده به جهان گشود و با انوار رخسار و جمال منورش، جهان تیره و تاریک به ویژه عربستان را روشن گردانید.
پدرش عبدالله بن عبدالمطلب، پیش از تولد فرزندش محمد صلی الله علیه و آله در حالی که همسرش آمنه به چنین فرزندی حامله بود به همراه سایر بازرگانان قریش جهت سفر تجاری عازم شام گردید و در بازگشت از شام در یثرب (مدینه منوره) بیمار شد و در همان جا درگذشت و توفیق دیدار نوزاد خویش را نیافت.
وفات عبدالله دو ماه و به روایتی هفت ماه پیش از تولد فرزندش حضرت محمد صلی الله علیه و آله بود. اما آمنه مادر گرامی رسول خدا صلی الله علیه و آله که به تقوا، عفت و پاکیزگی در میان بانوان قریش معروف بود، پس از تولد نور دیده اش حضرت محمد صلی الله علیه و آله چندان در این دنیای فانی زندگی نکرد. وی دو سال و چهار ماه و به روایتی شش سال پس از میلاد رسول خدا صلی الله علیه و آله در بازگشت از یثرب در مکانی به نام "ابوا" بدرود حیات گفت و در همان مکان مدفون شد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله پس از تولد در کفالت جدش عبدالمطلب بزرگ و سید قریش مکه قرار گرفت. عبدالمطلب جهت شیردادن نور دیده اش محمد صلی الله علیه و آله در آغاز وی را به "ثویبه" آزاد شده ابولهب سپرد ولی پس از مدتی وی را به "حلیمه دختر عبدالله بن حارث سعدیه" واگذار کرد. حلیمه در ظاهر اگر چه دایه وی بود ولی در حقیقت به مدت پنج سال از او مراقبت و مادری کرد.
پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله از دوران کودکی دارای دو نام بود. یکی "محمد" که جد بزرگوارش عبدالمطلب برای وی برگزید و دیگری "احمد" که مادر ارجمندش آمنه آن را انتخاب کرده بود.
از امام صادق علیه السلام روایت شد که ابلیس پس از رانده شدن از رحمت الهی می توانست به هفت آسمان رفت و آمد کند و خبرهای آسمانی را گوش دهد تا این که حضرت عیسی علیه السلام دیده به جهان گشود، از آن پس ابلیس از سه آسمان فوقانی ممنوع شد و تنها در چهار آسمان پایین تر رفت و آمد می کرد. ولی چون حضرت محمد صلی الله علیه و آله به دنیا آمد. ابلیس از تمام آسمان ها رانده شد و رفت و آمدش ممنوع گردید و غیر از او، تمامی شیاطین نیز با تیرهای شهاب از آسمان رانده شدند.
همچنین روایت شده است که هنگام ولادت فرخنده حضرت محمد صلی الله علیه و آله ایوان کسری شکاف برداشت و چند کنگره آن فرو ریخت و آتش آتشکده بزرگ فارس خاموش شد؛ دریاچه ساوه خشک گردید؛ بت های مکه سرنگون شدند؛ نوری از وجود آن حضرت به سوی آسمان بلند شد که شعاع آن فرسنگ ها را روشن کرد؛ انوشیروان، پادشاه ساسانی ایران و مؤبدان بزرگ دربار وی، خواب های وحشتناکی دیدند؛ آن حضرت ختنه شده و ناف بریده به دنیا آمد و پس از استقرار در زمین، گفت: اَللّهُ أکْبَرُ وَ الْحَمْدُلِلّهِ کَثیراً، سُبْحانَ اللّهِ بُکْرَةً وَ أصیلاً.
حضرت محمد صلی الله علیه و آله آخرین پیامبر الهی در 17 ربیع الاول از پدری به نام "عبدالله بن عبدالمطلب" و مادری به نام "آمنه بنت وهب" دیده به جهان گشود و با انوار رخسار و جمال منورش، جهان تیره و تاریک به ویژه عربستان را روشن گردانید.
پدرش عبدالله بن عبدالمطلب، پیش از تولد فرزندش محمد صلی الله علیه و آله در حالی که همسرش آمنه به چنین فرزندی حامله بود به همراه سایر بازرگانان قریش جهت سفر تجاری عازم شام گردید و در بازگشت از شام در یثرب (مدینه منوره) بیمار شد و در همان جا درگذشت و توفیق دیدار نوزاد خویش را نیافت.
وفات عبدالله دو ماه و به روایتی هفت ماه پیش از تولد فرزندش حضرت محمد صلی الله علیه و آله بود. اما آمنه مادر گرامی رسول خدا صلی الله علیه و آله که به تقوا، عفت و پاکیزگی در میان بانوان قریش معروف بود، پس از تولد نور دیده اش حضرت محمد صلی الله علیه و آله چندان در این دنیای فانی زندگی نکرد. وی دو سال و چهار ماه و به روایتی شش سال پس از میلاد رسول خدا صلی الله علیه و آله در بازگشت از یثرب در مکانی به نام "ابوا" بدرود حیات گفت و در همان مکان مدفون شد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله پس از تولد در کفالت جدش عبدالمطلب بزرگ و سید قریش مکه قرار گرفت. عبدالمطلب جهت شیردادن نور دیده اش محمد صلی الله علیه و آله در آغاز وی را به "ثویبه" آزاد شده ابولهب سپرد ولی پس از مدتی وی را به "حلیمه دختر عبدالله بن حارث سعدیه" واگذار کرد. حلیمه در ظاهر اگر چه دایه وی بود ولی در حقیقت به مدت پنج سال از او مراقبت و مادری کرد.
پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله از دوران کودکی دارای دو نام بود. یکی "محمد" که جد بزرگوارش عبدالمطلب برای وی برگزید و دیگری "احمد" که مادر ارجمندش آمنه آن را انتخاب کرده بود.
از امام صادق علیه السلام روایت شد که ابلیس پس از رانده شدن از رحمت الهی می توانست به هفت آسمان رفت و آمد کند و خبرهای آسمانی را گوش دهد تا این که حضرت عیسی علیه السلام دیده به جهان گشود، از آن پس ابلیس از سه آسمان فوقانی ممنوع شد و تنها در چهار آسمان پایین تر رفت و آمد می کرد. ولی چون حضرت محمد صلی الله علیه و آله به دنیا آمد. ابلیس از تمام آسمان ها رانده شد و رفت و آمدش ممنوع گردید و غیر از او، تمامی شیاطین نیز با تیرهای شهاب از آسمان رانده شدند.
همچنین روایت شده است که هنگام ولادت فرخنده حضرت محمد صلی الله علیه و آله ایوان کسری شکاف برداشت و چند کنگره آن فرو ریخت و آتش آتشکده بزرگ فارس خاموش شد؛ دریاچه ساوه خشک گردید؛ بت های مکه سرنگون شدند؛ نوری از وجود آن حضرت به سوی آسمان بلند شد که شعاع آن فرسنگ ها را روشن کرد؛ انوشیروان، پادشاه ساسانی ایران و مؤبدان بزرگ دربار وی، خواب های وحشتناکی دیدند؛ آن حضرت ختنه شده و ناف بریده به دنیا آمد و پس از استقرار در زمین، گفت: اَللّهُ أکْبَرُ وَ الْحَمْدُلِلّهِ کَثیراً، سُبْحانَ اللّهِ بُکْرَةً وَ أصیلاً.
wikiahlb: ولادت_پیامبر_اسلام
[ویکی فقه] ولادت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و اله وسلّم). نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) در فجر روز جمعه ۱۷ ربیع الاول عام الفیل برابر با سال ۵۷۰ میلادی در شهر مکه به دنیا آمد؛ در حالی که تغییرات شگرفی در سراسر عالم پدیدار گشت.
به شهادت تاریخ پیـامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) در یکی از تاریک ترین اعصار بشریت؛ عصری که آدمیان جز شرک و بت پرستی، ستم به زیردستان و بـردگان نـمی شناختند و مورخین نام آن را «عصر جاهلی» گذارده اند، به دنیا آمدند. امام علی (علیه السّلام) درباره اوضاع اعراب در عصر جاهلیت چنین می فرماید: خداوند پیغمبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) را به رسالت مبعوث ساخت، که جهانیان را بیم دهد، و امین آیات وی باشد، در حالی که شما ملّت عرب بدترین دین و آیین را داشتید، و در بدترین سرزمین ها زندگی می نمودید، در میان سنگ های خشن و مارهایی که فاقد شنوایی بودند (و به همین جهت از هیچ چیز نمی ترسیدند!) آب های آلوده را می نوشیدید، و غذاهای ناگوار را می خوردید، خون یکدیگر را می ریختید، و پیوند خویشاوندی را قطع می نمودید، بت ها در میان شما برپا بود (و پرستش بت شیوه و آیین شما) و گناهان سراسر وجود شما را فرا گرفته بود. آن حضرت در روز جمعه ۱۷ ربیع الاول «عام الفیل» یعنی سالی که قوم فیل برای تخریب خانه کعبه و اشغال مکه به حجاز آمدند، در شهر مکه بعد از طلوع فجر، در میان چنین قومی به دنیا آمدند و حامل رسالتی گردیدند که عصاره تمام ادیان الهی قبل از خود و خاتم تمامی انبیا و رسولان الهی گردیدند.
به شهادت تاریخ پیـامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) در یکی از تاریک ترین اعصار بشریت؛ عصری که آدمیان جز شرک و بت پرستی، ستم به زیردستان و بـردگان نـمی شناختند و مورخین نام آن را «عصر جاهلی» گذارده اند، به دنیا آمدند. امام علی (علیه السّلام) درباره اوضاع اعراب در عصر جاهلیت چنین می فرماید: خداوند پیغمبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) را به رسالت مبعوث ساخت، که جهانیان را بیم دهد، و امین آیات وی باشد، در حالی که شما ملّت عرب بدترین دین و آیین را داشتید، و در بدترین سرزمین ها زندگی می نمودید، در میان سنگ های خشن و مارهایی که فاقد شنوایی بودند (و به همین جهت از هیچ چیز نمی ترسیدند!) آب های آلوده را می نوشیدید، و غذاهای ناگوار را می خوردید، خون یکدیگر را می ریختید، و پیوند خویشاوندی را قطع می نمودید، بت ها در میان شما برپا بود (و پرستش بت شیوه و آیین شما) و گناهان سراسر وجود شما را فرا گرفته بود. آن حضرت در روز جمعه ۱۷ ربیع الاول «عام الفیل» یعنی سالی که قوم فیل برای تخریب خانه کعبه و اشغال مکه به حجاز آمدند، در شهر مکه بعد از طلوع فجر، در میان چنین قومی به دنیا آمدند و حامل رسالتی گردیدند که عصاره تمام ادیان الهی قبل از خود و خاتم تمامی انبیا و رسولان الهی گردیدند.
[ویکی فقه] ولادت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و اله وسلم). نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) در فجر روز جمعه ۱۷ ربیع الاول عام الفیل برابر با سال ۵۷۰ میلادی در شهر مکه به دنیا آمد؛ در حالی که تغییرات شگرفی در سراسر عالم پدیدار گشت.
به شهادت تاریخ پیـامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) در یکی از تاریک ترین اعصار بشریت؛ عصری که آدمیان جز شرک و بت پرستی، ستم به زیردستان و بـردگان نـمی شناختند و مورخین نام آن را «عصر جاهلی» گذارده اند، به دنیا آمدند. امام علی (علیه السّلام) درباره اوضاع اعراب در عصر جاهلیت چنین می فرماید: خداوند پیغمبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) را به رسالت مبعوث ساخت، که جهانیان را بیم دهد، و امین آیات وی باشد، در حالی که شما ملّت عرب بدترین دین و آیین را داشتید، و در بدترین سرزمین ها زندگی می نمودید، در میان سنگ های خشن و مارهایی که فاقد شنوایی بودند (و به همین جهت از هیچ چیز نمی ترسیدند!) آب های آلوده را می نوشیدید، و غذاهای ناگوار را می خوردید، خون یکدیگر را می ریختید، و پیوند خویشاوندی را قطع می نمودید، بت ها در میان شما برپا بود (و پرستش بت شیوه و آیین شما) و گناهان سراسر وجود شما را فرا گرفته بود. آن حضرت در روز جمعه ۱۷ ربیع الاول «عام الفیل» یعنی سالی که قوم فیل برای تخریب خانه کعبه و اشغال مکه به حجاز آمدند، در شهر مکه بعد از طلوع فجر، در میان چنین قومی به دنیا آمدند و حامل رسالتی گردیدند که عصاره تمام ادیان الهی قبل از خود و خاتم تمامی انبیا و رسولان الهی گردیدند.
نسب پیامبر
نسب پیامبر مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) از جانب پدر بدین قرار است: عبدالله بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف بن قصی بن کلاب بن مره بن کعب بـن لوئی بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر بن کنانه بن خزیمه بن مدرکه بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان و مادر ایشان «آمنه» دختر «وهب بـن عـبدمناف بن زهره بن کلاب » بود که پس از واقعه حفر زمزم، و پس از آن که «عبدالمطلب» برای رهایی عبدالله از کشته شدن صد شتر فدیه داد به عقد عبدالله درآمد.
← نسب پدری
پدر ، مادر، اجداد و جدات آن حـضرت هـمه و همه مسلمان و مومن بوده و نطفه نورانی وی در هیچ صلب و رحم مشترک میان کفر و اسلام و ایمان و شرک قرار نگرفته است. پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله وسلّم) از نسل اسماعیل ذبیح و فرزند ابراهیم خلیل و از سلاله حضرت آدم ابوالبشر است.
← استشهاد به قرآن
...
به شهادت تاریخ پیـامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) در یکی از تاریک ترین اعصار بشریت؛ عصری که آدمیان جز شرک و بت پرستی، ستم به زیردستان و بـردگان نـمی شناختند و مورخین نام آن را «عصر جاهلی» گذارده اند، به دنیا آمدند. امام علی (علیه السّلام) درباره اوضاع اعراب در عصر جاهلیت چنین می فرماید: خداوند پیغمبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) را به رسالت مبعوث ساخت، که جهانیان را بیم دهد، و امین آیات وی باشد، در حالی که شما ملّت عرب بدترین دین و آیین را داشتید، و در بدترین سرزمین ها زندگی می نمودید، در میان سنگ های خشن و مارهایی که فاقد شنوایی بودند (و به همین جهت از هیچ چیز نمی ترسیدند!) آب های آلوده را می نوشیدید، و غذاهای ناگوار را می خوردید، خون یکدیگر را می ریختید، و پیوند خویشاوندی را قطع می نمودید، بت ها در میان شما برپا بود (و پرستش بت شیوه و آیین شما) و گناهان سراسر وجود شما را فرا گرفته بود. آن حضرت در روز جمعه ۱۷ ربیع الاول «عام الفیل» یعنی سالی که قوم فیل برای تخریب خانه کعبه و اشغال مکه به حجاز آمدند، در شهر مکه بعد از طلوع فجر، در میان چنین قومی به دنیا آمدند و حامل رسالتی گردیدند که عصاره تمام ادیان الهی قبل از خود و خاتم تمامی انبیا و رسولان الهی گردیدند.
نسب پیامبر
نسب پیامبر مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) از جانب پدر بدین قرار است: عبدالله بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف بن قصی بن کلاب بن مره بن کعب بـن لوئی بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر بن کنانه بن خزیمه بن مدرکه بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان و مادر ایشان «آمنه» دختر «وهب بـن عـبدمناف بن زهره بن کلاب » بود که پس از واقعه حفر زمزم، و پس از آن که «عبدالمطلب» برای رهایی عبدالله از کشته شدن صد شتر فدیه داد به عقد عبدالله درآمد.
← نسب پدری
پدر ، مادر، اجداد و جدات آن حـضرت هـمه و همه مسلمان و مومن بوده و نطفه نورانی وی در هیچ صلب و رحم مشترک میان کفر و اسلام و ایمان و شرک قرار نگرفته است. پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله وسلّم) از نسل اسماعیل ذبیح و فرزند ابراهیم خلیل و از سلاله حضرت آدم ابوالبشر است.
← استشهاد به قرآن
...
wikifeqh: ولادت_حضرت_محمد