اداب صوفیه

[ویکی فقه] آداب صوفیه. آداب، در اصطلاح صوفیه مجموعه قواعد و رسوم و وظایفی است که رعایت آن ها بر سالکان طریقت لازم است.
در تعریف ادب گفته اند: «عبارت است از تحسین اخلاق و تهذیب اقوال و افعال».
محمود بن علی کاشانی، مصباح الهدایه، ج۱، ص۲۰۳، به کوشش جلال همایی، تهران، ۱۳۲۳ش.
هجویری آداب صوفیه را ۳ بخش کرده است: «یکی اندر توحید با حق عزوجل ، دیگر ادب با خود اندر معاملت و دیگر ادب با خلق اندر صحبت».این ۳ قسم ادب از یکدیگر جدا نیست، بلکه رعایت یکی مستلزم مراعات دو دیگر است.
علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص ۴۳۲، به کوشش و، آ، ژوکوفسکی، تهران، طهوری، ۱۳۵۸ش.
نکته مهم این است که در همه مراحل سلوک، رعایت آداب طریقت و شریعت شرط بنیادی است و حتی سالک اگر به برترین پایگاه نیز رسیده و از سرحدِ تکلیف گذشته باشد، باز هم به هیچ روی بی بند و باری وی پذیرفته نیست، بلکه همواره، چه در جریان سلوک و چه در پایان کار، یکی از شرایط سالکِ عارف این است که «کُند با خواجگی کار غلامی»
محمود شبستری، گلشن راز، ج۱، ص۲۱، لاهور، انتشارات اسلامی، ۱۹۷۸م.
...