ایه ابتلای ابراهیم

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آیه ابتلای ابراهیم. یکی از آیاتی که در باب مفهوم امامت از آن استناد می شود ،آیه ابتلای ابراهیم (علیه السلام) ،آیه ۱۲۴ سوره بقره است.
وَإِذْ ابتلی إِبراهیمَ ربّه بِکَلمات فأتمهنّ قالَ إِنّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إِماماً قالَ وَمِنْ ذُرّیتی قالَ لا یَنال عَهدی الظّالمین
بقره/سوره۲، آیه۱۲۴.
«هنگامی که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود و او به خوبی از عهده این آزمایش ها برآمد؛ خداوند به او فرمود: من تو را امام و پیشوای مردم قرار دادم، ابراهیم گفت: از فرزندان من نیز امامانی قرار بده خداوند فرمود: پیمان من به ستمکاران نمی رسد».
مطالب آیه
در این آیه سه مطلب توجه مفسران و متکلمان اسلامی را به خود جلب کرده است:۱) مقصود از کلمات یا آزمون هایی که خداوند، ابراهیم (علیه السلام) را به واسطه آن ها آزموده است چیست؟۲) مقصود از امامت که خداوند پس از موفقیت ابراهیم در آزمون های الهی به وی عطا کرد چیست؟۳) مقصود از ظلم که مانع بهره مندی از مقام امامت است چیست؟ به عبارت دیگر، آیا آیه بر لزوم عصمت امام دلالت می کند؟
مراد از کلمات یا آزمون های الهی ابراهیم
...

[ویکی شیعه] آیه ابتلای ابراهیم. آیه ابتلای ابراهیم(ع)، آیه ۱۲۴ سوره بقره است که طبق آن خداوند حضرت ابراهیم(ع) را پس از چند امتحان به مقام امامت نصب کرده است. عالمان شیعه این آیه را یکی از دلایل قرآنی برای الهی بودن نصب امام و لزوم عصمت وی می دانند.
در این آیه سه مسئله توجه مفسران و متکلمان اسلامی را به خود جلب کرده است:
دراین باره آرای مختلفی نقل شده است:

پیشنهاد کاربران

بپرس