[ویکی فقه] یکی از پیامبران خدا حضرت شعیب (علیه السّلام) است که نام او در قرآن یازده بار آمده است. خداوند او را به سوی مردم مدین و ایکه فرستاد تا آنها را به یکتا پرستی و آیین خدایی دعوت نماید و از بت پرستی و فساد اخلاقی نجات بخشد.
در مورد سلسله نسب شعیب، به اختلاف نقل شده، محدث معروف مسعودی او را از فرزندان نابت بن مدین بن ابراهیم دانسته است. (به این ترتیب «شعیب بن صفوان بن عیفا بن نابت بن مدین بن ابراهیم» بنابراین او از نواده های حضرت ابراهیم (علیه السّلام) از ناحیه نابت بود نه از ناحیه اسماعیل و اسحاق. )
مدین و قریه ایکه
مدین شهری بود که در سرزمین معان، نزدیک شام، در قسمت انتهایی حجاز قرار داشت، مردم آن علاوه بر بت پرستی و فساد اخلاقی، در داد و ستدها خیانت و کلاه برداری می کردند، کم فروشی و خیانت در خرید و فروش حتی کم نمودن طلا و نقره در سکه های پول، در میانشان رایج بود، و به خاطر حب دنیا و ثروت اندوزی، به نیرنگ و حیله دست می زدند و به انواع تباهیهای اجتماعی خو گرفته بودند.ایکه نیز قریه ای آباد و پر درخت در نزدیک مدین بود، مردم آن جا نیز هم چون مردم، مدین غرق در فساد بودند.
پیامبری شعیب
خداوند از میان مردم مدین، حضرت شعیب (علیه السّلام) را به پیامبری برانگیخت تا آنها و مردم اطراف را از لجنزار تباهی ها برهاند و به سوی توحید و صفا و صمیمیت دعوت نماید. «و الی مدین اخاهم شعیبا» حضرت شعیب یکی از پیامبران عرب بود، ولی به گفته بعضی او از نسل ابراهیم (علیه السّلام) بود، بلکه نوه دختری حضرت لوط بود، توضیح این که:از شیخ صدوق به سند خود روایت شده که حضرت شعیب (علیه السّلام) و حضرت ایوب و بلعم با عورا، از فرزندان گروهی بودند که هنگام تبدیل آتش نمرودی به گلستان، به ابراهیم (علیه السّلام) ایمان آوردند، و همراه ابراهیم (علیه السّلام) و لوط (علیه السّلام) به سرزمین شام هجرت کردند، و سپس آن گروه با دختران حضرت لوط (علیه السّلام) ازدواج نمودند، و هر پیامبری که بعد از ابراهیم (علیه السّلام) و قبل از بنی اسرائیل به وجود آمد، از نسل همین سه نفر بود. حضرت شعیب (علیه السّلام) ۲۴۲ سال عمر کرد، از بعضی از روایات و گفتار مفسران و قرائن استفاده می شود که شعیب (علیه السّلام) از طرف خدا به سوی دو قوم (قوم مدین و قوم ایکه) فرستاده شد، هر دو قوم از اطاعت او سرکشی نمودند و هر کدام به یک نوع عذاب سخت گرفتار شدند. حضرت شعیب (علیه السّلام) با منطق و استدلال و شیوه های حکیمانه و مهرانگیز، قوم خود را به سوی خدا و عدالت دعوت می کرد، بیان او به قدری جالب و جاذب و گیرا بود که پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) فرمود:«کان شعیب خطیب الانبیاء؛ شعیب (علیه السّلام) خطیب و سخنران در بین پیامبران بود.»
هدایت قوم
...
در مورد سلسله نسب شعیب، به اختلاف نقل شده، محدث معروف مسعودی او را از فرزندان نابت بن مدین بن ابراهیم دانسته است. (به این ترتیب «شعیب بن صفوان بن عیفا بن نابت بن مدین بن ابراهیم» بنابراین او از نواده های حضرت ابراهیم (علیه السّلام) از ناحیه نابت بود نه از ناحیه اسماعیل و اسحاق. )
مدین و قریه ایکه
مدین شهری بود که در سرزمین معان، نزدیک شام، در قسمت انتهایی حجاز قرار داشت، مردم آن علاوه بر بت پرستی و فساد اخلاقی، در داد و ستدها خیانت و کلاه برداری می کردند، کم فروشی و خیانت در خرید و فروش حتی کم نمودن طلا و نقره در سکه های پول، در میانشان رایج بود، و به خاطر حب دنیا و ثروت اندوزی، به نیرنگ و حیله دست می زدند و به انواع تباهیهای اجتماعی خو گرفته بودند.ایکه نیز قریه ای آباد و پر درخت در نزدیک مدین بود، مردم آن جا نیز هم چون مردم، مدین غرق در فساد بودند.
پیامبری شعیب
خداوند از میان مردم مدین، حضرت شعیب (علیه السّلام) را به پیامبری برانگیخت تا آنها و مردم اطراف را از لجنزار تباهی ها برهاند و به سوی توحید و صفا و صمیمیت دعوت نماید. «و الی مدین اخاهم شعیبا» حضرت شعیب یکی از پیامبران عرب بود، ولی به گفته بعضی او از نسل ابراهیم (علیه السّلام) بود، بلکه نوه دختری حضرت لوط بود، توضیح این که:از شیخ صدوق به سند خود روایت شده که حضرت شعیب (علیه السّلام) و حضرت ایوب و بلعم با عورا، از فرزندان گروهی بودند که هنگام تبدیل آتش نمرودی به گلستان، به ابراهیم (علیه السّلام) ایمان آوردند، و همراه ابراهیم (علیه السّلام) و لوط (علیه السّلام) به سرزمین شام هجرت کردند، و سپس آن گروه با دختران حضرت لوط (علیه السّلام) ازدواج نمودند، و هر پیامبری که بعد از ابراهیم (علیه السّلام) و قبل از بنی اسرائیل به وجود آمد، از نسل همین سه نفر بود. حضرت شعیب (علیه السّلام) ۲۴۲ سال عمر کرد، از بعضی از روایات و گفتار مفسران و قرائن استفاده می شود که شعیب (علیه السّلام) از طرف خدا به سوی دو قوم (قوم مدین و قوم ایکه) فرستاده شد، هر دو قوم از اطاعت او سرکشی نمودند و هر کدام به یک نوع عذاب سخت گرفتار شدند. حضرت شعیب (علیه السّلام) با منطق و استدلال و شیوه های حکیمانه و مهرانگیز، قوم خود را به سوی خدا و عدالت دعوت می کرد، بیان او به قدری جالب و جاذب و گیرا بود که پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) فرمود:«کان شعیب خطیب الانبیاء؛ شعیب (علیه السّلام) خطیب و سخنران در بین پیامبران بود.»
هدایت قوم
...
wikifeqh: شیوه_تبلیغی_شعیب